Aspecten van de Belgische kunst na '45 - WILLEM ELIAS

  • Willem Elias
    • CV Willem Elias
    • Publicaties Willem Elias
    • 2017 – BAD – Where arts meets design
    • 2016 – DE-GENERATIES
      • De 80 kunstenaars – Willem Elias
    • HISK
    • VKE
    • VUB
    • Voordrachten
    • Contact
  • Schilderkunst
    • Abstract expressionisme of de lyrische abstractie
      • Pierre Vlerick
    • Cobra
    • Existentiële schilderkunst
      • Jan Burssens
    • Expressionisme
    • Fantastisch of magisch realisme
      • Octave Landuyt
      • Jef Van Tuerenhout
    • Fundamentele schilderkunst
      • Raoul De Keyser
      • Luc Tuymans
      • Hugo Duchateau
    • Geometrisch abstracte of conrete kunst
    • Hyperrealisme
      • Roger Wittevrongel
    • Informele kunst
    • Jonge Belgische schilderkunst
    • Narratieve schilderkunst
      • Frank Maieu
      • Fred Bervoets
    • Neo-expressionisme
    • Neo-realisme en “Ecole de Paris”
      • Jos Verdegem
    • Neoconstructivisme
    • Neosymbolisme
    • Nieuwe figuratie
      • Roger Raveel
    • Post-expressionisme en animisme
      • Armand Vanderlick
      • Henri-Victor Wolvens
    • Surrealisme
    • Transavant-garde
      • Jean Bilquin
  • Beeldhouwkunst
    • Arte Povera
    • Assemblage
    • Existentiële beeldhouwkunst
    • Kinetische kunst en op-art
    • Minimalisme
    • Neokubisme
  • Andere aspecten
    • Conceptuele kunst
      • Body Art
      • Installatiekunst
      • Kunst als maatschappijkritiek
      • Kunst en taal
      • Neodadaïsme
      • Videokunst
    • Postmodernisme
      • Kunst en massacultuur
      • Ugly Realism
    • Kunst vanuit het medium
      • Brons
      • Grafiek
      • Keramiek
      • Multimedia als nieuwe media
    • Reflecties
      • Kijken is de kunst
      • Kunst en feminisme
      • Kunst en wetenschap
  • Kunstfilosofie
  • Kunsteducatie
  • Snoecks
You are here: Home / Kunst vanuit het medium / Brons / George Grard (1901-1984)

George Grard (1901-1984)

24 November 2008 By Willem Elias

George Grard behoort tot een generatie kunstenaars, die men al eens de generatie 1900 heeft genoemd. Het betreft kunstenaars die qua leeftijd net na de Vlaamse expressionisten komen en die de artistieke keuze hadden: surrealist worden of epigoon van het expressionisme. Om uit dit dilemma te ontsnappen, kozen sommigen voor de terugkeer naar het realisme. Een goed voorbeeld voor de beeldhouwkunst is Grard. Men heeft ten onrechte deze terugkeer naar het realisme als een conservatief trekje geïnterpreteerd, als een terugkomen op de revolutionaire stappen van het expressionisme onder druk van de oorlogsomstandigheden. De braafheid van sommige kunstwerken verdient terecht de naam “animisme”, zoals Paul Haesaerts die – weinig succesrijk – heeft pogen in te voeren. Hij heeft Grard ook onder deze noemer gebracht, niet zonder zelf aan zijn argumentatie te twijfelen. Zijn eerste zin is duidelijk in dit verband: “Animist of niet, George Grard is een echte sculpteur”.(2) Deze twijfel aan de mogelijkheid om van Grard een kleine animist te maken, lost hij op door er een ruimere betekenis aan te geven, namelijk door aan zijn vormgeving een levendige “geest van de lichamelijkheid” mee te geven, zoals ik vandaag esprit physique durf te vertalen, waardoor de autonomie van het lichaam benadrukt wordt. Haesaerts en zijn aanhangers hebben niet begrepen dat vanuit een ontwikkelingslogica van de vorm men met het toenmalige expressionisme niet verder kon, wilde men niet in het epigonale of in de karikatuur belanden. Het is mede vanuit deze kunsthistorische problematiek dat het oeuvre van Grard en zijn generatie blijft boeien. Mede omdat velen onder hen het moeten bekopen hebben met een vorm van miskenning. Grard heeft hiervan niet veel last gehad. En dankzij de inspanningen van de familie en de vrienden is de Stichting George Grard een oord van herdenking van zijn oeuvre geworden. (3) Vele van zijn werken werden een tijd lang gegoten door Bert Ghysels in het Pa­keshof te Erembodegem. Ondertussen heeft de Stichting haar eigen bronsgieterij.

1-61-george-grard_1
1-61-george-grard_2

Boeiend in dit realisme van Grard is, wat hij overigens deelt met zijn Franse geestesgenoot Aristide Maillol (1861-1944) dat het niet realistisch is. Dit niet alleen omdat een kopie van de werkelijkheid niet bestaat, maar omdat Grard ernaar streeft het ideale beeld, vermomd als realiteit, te bereiken. In die zin sluit hij aan bij de klassieke, zeg maar Griekse beeldhouwkunst. Toch komt enig cultuurrelativisme om de hoek kijken. Wanneer hij van een Afrikaans model vertrekt ziet men ook dat blanke en zwarte idealen verschillen. Terloops dient gezegd dat het oeuvre van Grard er toe noopt dat men begrip opbrengt voor idealisten die het moeilijk hebben om te bepalen welk ideaal ze willen eren.

George Grard is inderdaad de beeldhouwer niet van vrouwen, maar van de vrouwelijkheid. Slechts in zijn beginperiode gebruikte hij mannen als model. Nadien sculpteerde hij vrouwen in hun statische afstandelijkheid, godinnen getrouw of in hun krolse sierlijkheid, magneten voor de man. Soms worden zijn beelden uitingen van puur pantheïsme, de religie die de natuur zelf verheerlijkt, zoals bijvoorbeeld “De zee/Grote liggende” (1955) die in Oostende de “Dikke Mathille” genoemd wordt. Hier gaat de oerkracht van de vrouw in confrontatie met het mysterie van de oceaan.

Kunstenaars zijn kunstenaars en thema’s zijn maar aanleidingen. De sensualiteit van de beelden kan vertaald worden in een artistieke passie voor de bolle vorm. In tegenstelling tot de geometrie is de bol in de anatomie overigens geen licht berekenbaar volume. Dit is precies de uitdaging voor de kunstenaar. Het bolle lichaam meten door het realistisch te evenaren is een ganse klus. De idealisering doorvoeren, zoals Grard doet, houdt in dat de anatomie toch een geometrische dimensie verkrijgt. Het is duidelijk dat de volgelingen van Twiggy, het Londense graatmagere fotomodel uit de jaren zestig, geen model gestaan hebben voor Grard. Hij hield van de volheid van vormen. Niet voor niets behaalde hij de Rubensprijs in 1930.

2) P. Haesaerts, Retour à L’ Humain, L’Animisme, Bruxelles-Paris, 1943. p.54
3) Stichting George Grard, Ekestraat 1, Gijverinkhove: www.George-grard.com. zie ook: M-A. Gheeraert & M. van Jole, George Grard, Oeuvre-catalogus, Stichting George Grard, Gijverinkhove, 1995


© 2008 – 2012, Willem Elias. All rights reserved. On republishing this article you must provide a link to the original article on www.belgischekunst.be.

Print Friendly, PDF & Email

Filed Under: Brons, Portfolio Tagged With: George Grard

Kunstenaars

Albert Saverys Anne Bonnet Anto Carte Antoine Mortier Antoon De Clerck Armand Vanderlick Auguste Mambour Bart Decq Bram Bogart Camiel Van Breedam Camille D'Havé Carmen Dionyse Chantal Grard Christian Dotremont Colin Waeghe Constant Permeke E.L.T. Mesens Edgart Tytgat Emile Desmedt Englebert Van Anderlecht Enk De Kramer Erna Verlinden Etienne Desmet Fik Van Gestel Florence Fréson Frank Maieu Frank Steyaert Fred Bervoets Fred Eerdekens Gaston Bertrand Gauthier Hubert George Grard Gilbert Swimberghe Gudny Rosa Ingimarsdottir Guillaume Bijl Guy Degobert Guy Leclercq Guy Rombouts Guy Vandenbranden Hans Vandekerckhove Henri-Victor Wolvens Hilde Van Sumere Hubert Malfait Hugo Duchateau Ingrid Ledent Jacques Moeschal Jan Burssens Jan Cox Jane Graverol Jan Van Den Abbeel Jan Vercruysse Jean-Georges Massart Jean-Paul Laenen Jean Bilquin Jean Brusselmans Jef Van Tuerenhout Jo Delahaut Joseph Lacosse Jos Verdegem José Vermeersch Jozef Peeters Karel Dierickx Karin Hanssen Koen van den Broek Koen Vanmechelen Lieve De Pelsmaeker Liliane Vertessen Luc De Blok Luc Hoenraet Luc Peire Luc Tuymans Marcel Broodthaers Marcel Mariën Marc Lambrechts Marc Mendelson Marianne Berenhaut Marie-Jo Lafontaine Mark Cloet Maurice Wyckaert Maxime Van De Woestyne Merlin Spie Michel Buylen Michel Seuphor Mig Quintet Octave Landuyt Panamarenko Paul Delvaux Paul Gees Paul Van Gysegem Peter Beyls Peter De Cupere Peter Weidenbaum Philippe Vandenberg Pierre Alechinsky Pierre Caille Pierre Vlerick Piet Stockmans Pol Bury Raoul De Keyser René Barbaix René Magritte Roel D'Haese Roger Raveel Roger Somville Roger Wittevrongel Roland Van den Berghe Ronny Delrue Serge Vandercam Tinka Pittoors Tjok Dessauvage Ulrike Bolenz vandekerckhove vandenberg Victor Leclercq Victor Servranckx Walter De Rycke Walter Leblanc Werner Mannaers Wim Delvoye Yves Zurstrassen

Geen kunst of filosofie zonder een goed glas wijn

Zoeken op Belgischekunst.be

Recente berichten

  • Peter Beyls, co-creatie tussen mens en machine
  • Magritte en de vrije gedachte
  • Uit de schaduw: de ontwikkeling van kunsten en cultuureducatie in de vrije tijd in Vlaanderen
  • Kunsteducatie duurt het langst
  • Over kunst- en cultuureducatie in musea en erfgoedorganisaties in Vlaanderen
  • De kunstenaar als kunsteducator, Mark Cloet als artistiek spelontwikkelaar en spelleider.
  • Mark Cloet speelt met bakens in de ruimte.
  • Willem Elias kijkt naar Colin Waeghe – juni 2020

Hier kan je zoeken naar de naam van de kunstenaar waar je informatie over wil:

Kunstenaars

Mobile responsive

Belgischekunst.be is een project van Willem Elias en Rudi D’Hauwers en is ontwikkeld volgens het principe van ‘mobile responsive design’. Je leest waar en wanneer je wil op elk toestel van laptop tot ipad en smartphone.

 

  • Willem Elias
  • Inleiding
  • Portfolio
  • Galerij
  • Reflecties
  • Boeken
  • Contact

Return to top of page

Copyright Willem Elias © 2022 · Concept: Rudi DHauwers · Built on the Genesis Framework by StudioPress · WordPress · Log in

nl Dutch
nl Dutchen Englishfr Frenchde Germanit Italianes Spanish