Erna Verlinden heeft ook een weg gevonden om de keramiek uit de pottenbakkerssfeer te houden en het als hedendaags artistiek medium te gebruiken. Vooral porselein boeit haar. Ze houdt van het dubbelkarakter van dit materiaal dat men zou kunnen omschrijven als een combinatie van absorptie en adsorptie. Het eerste woord is bekend, het verwijst naar de mate waarin stoffen uit de omgeving worden opgenomen en vastgehouden, inzuiging of opslorping dus. Adsorptie is een meer technische term en geeft de mogelijkheid aan dat stoffen kunnen kleven aan een grensvlak. Het gaat dus over de binding van een opgeloste stof aan een vaste stof. Deze dubbelheid maakt ook dat porselein licht opneemt en tegelijk weerkaatst, waardoor er een speling ontstaat. Hiermee experimenteert Erna Verlinden graag. Porselein suggereert meer ruimte in te nemen dan het afgemeten doet.
Met dit gegeven maakt Erna Verlinden keramische installaties. Zij exploreert de ruimtelijke effecten van het porselein via combinaties van vlakken en flinterdunne twijgen. De horizontale zekerheden worden geconfronteerd met de beweeglijke verticale priemen. De inspiratie voor deze constructies haalt ze via wandelingen in het landschap. Ze is geboeid door de mystiek van het zeelandschap, de overgangen tussen water en zand. Deze ervaringen abstraheert ze. Op een empathische manier puurt ze de elementen uit waaraan ze een poëtische dimensie verstrekt. Dit doet ze door middel van sobere reconstructies van het geziene, de door haar opgemerkte details met essentiewaarde.
Erna Verlinden heeft nog een tweede omweg om de dans van de traditionele keramiek te ontspringen. In dezelfde lijn van haar liefde voor het landschap, trekt ze ook doorheen kleigroeven die in ontginning zijn. Een belangrijk aspect van het gewone keramische proces is het zuiveren van de ontgonnen klei teneinde hem met een minimum aan risico bakbaar te maken. Erna Verlinden doet het omgekeerde. Ze zoekt brokken klei die haar als vorm de moeite waard lijken om bewaard te blijven. Normaal zouden die bij het bakken omwille van de onzuiverheden uit elkaar vallen. Maar ze wendt haar kennis en ruime ervaring als keramiste aan om die brok natuur toch gebakken te krijgen en zo in cultuur om te zetten.
© 2008 – 2012, Willem Elias. All rights reserved. On republishing this article you must provide a link to the original article on www.belgischekunst.be.
Dutch
English
French
German
Italian
Spanish